बिरामी एक्सपायर नहुँदैं हामीलाई टर्चर दिइरहनुभएको थियो । मेरो बिरामीलाई केही भइहाल्यो भने कसैलाई राख्दिनँ भन्ने खालको टर्चर भइरहेको थियो, हामी सबै नर्सेस अन ड्युटी डाक्टरहरु भित्र थियौं ।
त्यसैक्रममा उहाँ (बिरामी)को अक्सिजन लेभल एकदमै डाउन भयो । हामीले एउटा इसिजी गर्नुपथ्र्यो, इसिजी गर्ने बेलामा म नै त्यहाँ थिए । इसिजी गरेर प्रिन्ट निकाल्दैं थिए, त्यतिबेला ४–५ जना लोग्ने मानिसहरु ग¥याङगुडुङ आउनुभयो ।
यही नै हो भन्दैं घाँटी नै समाउन आउनुभयो । मेरो घाँटीमा दाग पनि छ । त्यहाँ एक जना अब्दुल भन्ने दाइ हुनुहुन्थ्यो । उहाँले ‘बहिनी तपाईं यता आउनु’ भनेर मेरो अगाडि आउनुभयो । अनि म त्यहाँबाट भागे । र, सिधैं डाक्टरहरुको टिम भएको ठाउँमा गएँ ।
मैले रुदैं डाक्टर मलाई यस्तो भयो भनेर भने । डाक्टरले अनि आफू र हामी त्यहाँ भएको सबै नर्सलाई क्याबिनमा लग्नुभयो । क्याबिनको चुकुल लगाउनुभयो । बाहिरबाट ४–५ जनाले हाने । हामी त बाँच्नुप¥यो, क्याबिन भित्रको ट्वाइलेटमा छि¥यौं हामी । त्यहाँ पनि हान्न थाल्नुभयो । त्यो ढोका फोडन नपाउँदै झ्याल थियो, तह हेर्दा एकदमै गहिरो थियो । तर, लास्ट हामीलाई ज्यान जोगाउनु थियो । हामी सबै जना त्यहाँबाट हाम फाल्यौं । तल के थियो हामीलाई थाहा छैन ।
हामी चार जना नर्स र अन ड्युटी एक जना डाक्टर हुनुहुन्थ्यो । तीन जना डाक्टर अन ड्युटी हो तर दुई जना डाक्टर भर्खर निस्कनु भएको थियो, एक जना हामीसँगै हुनुहुन्थ्यो ।
तल झरेपछि हामी पानीमा भिज्दैं अर्को हलमा गयौं । त्यहाँ पनि हामी एक घण्टा रुँदै बसेका छौं ट्वाइलेटभित्र ।
यो स्वास्थ्यकर्मी यो निकै ठूलो हानी भएको छ र यो कहिलेसम्म हामीले सहने ? यहाँ यस्तो घटना ५ चोटि भइसक्यो, जहिल्यै यस्तो हुन्छ भीआईपीको मान्छेहरु आयो भने हामीलाई झन गाह्रो हुन्छ । हाम्रा लागि त सबै बिरामी एउटै हो नि । गरिब धनी फरक हुँदैन् ।
