एउटी आमाका लागि सन्तानको माया कति होला ? यतिबेला विभिन्न अस्पतालका कोभिड वार्डमा कार्यरत आमा बनिसकेका नर्सलाई भन्दा अरु कसलाई थाहा होला र ! कोभिड–१९ संक्रमितको उपचारमा खटिँदा एकातिर आफैं संक्रमित भइएला कि भन्ने चिन्ता अर्को तिर आफ्ना कारण छोराछोरीलाई संक्रमण होला कि भन्ने डर । यस्तै, डर र चिन्ताका बीच कोभिड–१९ को फ्रन्टलाइनमा खटिएकी छिन् नर्स–उषा केसी । उनी हाल ग्वार्कोस्थित बीएण्डबी अस्पतालको कोभिड वार्डमा कार्यरत छिन् ।
कोभिड वार्डमा उनको हप्तामा ५ दिन ड्युटी पर्छ । त्यसपछि ५ दिन फेरि क्वारेन्टाइनमा बस्नुपर्छ । ११ औं दिन कोभिड परीक्षण गरेर नेगेटिभ रिपोर्ट आयो भने मात्र उनी घर जान पाउँछिन् । यतिका दिनसम्म आफ्नो परिवार र छोराछोरीसँग टाढिएर बस्नु पर्दाको क्षण उनी कल्पना पनि गर्न सक्दिनन् । तर, पेसाअनुसारको जिम्मेवारी भने उनले बहन गर्नैपर्छ ।
लामो समय अस्पतालको बसाइँ त्यसमाथि पनि कोरोना संक्रमितको प्रत्यक्ष सम्पर्कमा रहने हुनाले ड्युटीमा रहेका बेला सबैभन्दा धेरै छोराछोरीको चिन्ताले सताउने उनी बताउँछिन् । ‘दिनमा १२ घन्टा कोभिड संक्रमितको उपचार र हेरचाहमा खटिनुपर्छ,’ ३५ वर्षीया केसी भन्छिन्, ‘ड्युटी निकै गाह्रो हुन्छ, त्यहाँमाथि पनि छोराछोरीको न्यास्रो लागेर निकै दिक्क लाग्छ ।’
केसीका ७ वर्षकी छोरी र ५ वर्षका छोरा छन् । छोरी त अलि बुझ्ने भएकी छिन् । तर, छोरो सानै भएकाले कहिलेकाहीँ आमा खोज्छन् । एक हप्ता अघि उनी ५ दिनको ड्युटी सकेर क्वारेन्टाइनमा बसेकी थिइन् । त्यहीबीचमा उनको छोराले ‘ममी’ सँग भेट्ने भनेर निकै घरमा झगडा गरेछन् । त्यसपछि उनकी सासूआमाले छोरालाई लिएर अस्पतालको गेटसम्म लाइदिइन् । क्वारेन्टाइनमा बसेको हुनाले उनले छोरालाई छुन मिल्दैन थियो । वारीपारी आमाछोराको देखादेख भयो । तर, छोराले भने उनीसँग आउन निकै बल गरे । रोए, कराए, झगडा गरे । तर, आमाको काखमा बस्न पाएनन् । त्यो दृश्यले सबैका आँखा रसाए ।
छोराको त्यो भाव देख्दा सम्हालिन नसकेर भक्कानिएको उनी बताउँछिन् । ‘मेरो छोराले सुरुमा देख्ने बित्तिकै मामू हजुरसँग आउँछु भनेर झगडा ग¥यो,’ उनी भन्छिन्, ‘तर, मैले लिन मिल्दैन थियो, गेट भित्र म थिएँ छोरा गेट पारी थियो, छोराले जिद्धी गरेर रुन थालेपछि म पनि सँग–सँगै रुन थालेँ । म रोएको देखेर म सँगै क्वारेन्टाइनमा बसेका साथीहरुका पनि आँखा रसाए ।’
जोगिदा–जोगिदैं कोरोना संक्रमण
कोरोना संक्रमितको उपचार र हेरचाहमा खटिएकी केसी जति नै सुरक्षाका मापदण्ड अपनाउँदा पनि कोरोना संक्रमणबाट उम्कन सकिनन् । २२ कात्तिकमा उनलाई कोरोनाले भेट्यो । उनीसँगै उनका श्रीमान, सासु–ससुरालाई पनि कोरोना पुष्टि भयो । तर, उनको छोराछोरीलाई भने केही भएन । त्यसो त कोरोना कालको १४ दिनको अवधिमा छोराछोरीलाई माइतीमा लगेर छोडिन् । जसले उनका छोराछोरीलाई कोरोना र क्वारेन्टाइनका बारेमा हल्का थाहा थियो ।
तैपनि, परिवारका सबै सदस्यलाई कोरोना लागेपछिको कष्टकर दैनिकीलाई उनले नजिकबाट नियालेकी छिन् । ‘परिवारका सबै सदस्यमा कोरोना संक्रमण देखियो,’ उनी भन्छिन्, ‘एउटी गृहिणीका लागि यो समय कटाउन निकै गाह्रो पर्ने रहेछ ।’
विगत ७ वर्षदेखि बीएण्डबी अस्पतालमा कार्यरत केसीले नर्सिङ पेसाको सुरुवात पनि यही अस्पतालबाट गरेकी हुन् । ग्वार्कोमा जन्मिएकी केसीले ग्रीनतारा नर्सिङ कलेज भैंसेपाटीबाट पीसीएल नर्सिङ गरेकी हुन् । हाल बी एण्ड बी मेडिकल इन्स्टिच्युटबाट बिएन नर्सिङ दोस्रो वर्षमा अध्ययनरत छिन् ।
कोभिड अघि उनी बीएण्ड बी अस्पतालका अर्थोपेडिक वार्डमा कार्यरत थिइन् । कोभिडपछि भने उनले केही महिना पहिलो तला अर्थात् कोरोना संक्रमित राखिएको आइसोलेसनमा खटिइन् । तर, केही समययता उनी कोभिडका बिरामी राखिएको वार्डमा खटिएकी छिन् ।
